புண்படும் தமிழ்மொழி

“இசை வெறும் ஓசையாய் மாறிவிட்டதே!” என்று புலம்பினார் எழுத்தாளர் மைலன் குந்தேரா. பொருள்பொதிந்த தமிழ்ப் பெயர்கள் கூட வெறும் ஓசைகளாய் மாறிவிட்டனவே என்று நாமும் புலம்ப வேண்டியுள்ளது.

எமது குழந்தைகளுக்கு வைக்கப்படும் பெயர்கள் பெரிதும் கிரந்த எழுத்துக்களுடன் கூடிய ஓசைகளாய் ஒலிக்கின்றன. ஆதலால் அவை  உள்ளத்துள் பதிவதில்லை. 

மாணவர்களின் பெயர்களை எழுதிவைத்துப் பாடமாக்க வேண்டிய நிர்ப்பந்தம் ஆசிரியர்களுக்கு நேர்ந்துள்ளது: ஜதுமிதா, ஷொகினா, ஹம்ஷிகா, ஜிதாரா, நிஹாரிஜன், டுலக்‌ஷன், ஜிரஷ்டன்…

மரபார்ந்த தமிழறிவு குன்றியதால், கிரந்த எழுத்துகளுடன் கூடிய ஓசைகள் எம்மவர்க்கு சிறந்த பெயர்களாகத் தென்படுகின்றன போலும். அவை தமிழும் இல்லை, அவற்றில் பொருளும் இல்லை, சுவையும் இல்லை.

கடைகள் எல்லாம் “ஸ்டோர்ஸ்” ஆகிப் பல்லாண்டுகள் கழிந்துவிட்டன. இன்று எந்தக் கடையுமே “கடை” எனப்படுவதில்லை. “கடை” ஒரு கடைகெட்ட சொல்லாக ஒதுக்கித் தள்ளப்பட்டுவிட்டது!

கடைகளின் பெயர்கள் 99 விழுக்காடு கிரந்த எழுத்துக்களில் அல்லது ஆங்கிலத்தில் தான் வைக்கப்படுகின்றன. ஆங்காங்கே  அவை தமிழில் ஒலிபெயர்த்து எழுதப்படுவதுண்டு.  

ஆங்கிலத்தில் வைக்கப்படும், பதியப்படும், பொறிக்கப்படும் பெயர்கள் பிறகு தாறுமாறாகத் தமிழில் ஒலிபெயர்க்கப்படும்: “கந்தன் சுப்பர் மார்க்கட், பஷன் அக்கடமி,  மொடெர்ன் போட்டோகிராபர்ஸ், “நியூ ஷூ பலஸ்…” 

அப்பால் ஒரு விடுதியில் “Sivagangai Aham” என்றும், அதன் கீழே “சிவகங்கை அஹம்” என்றும் பொறிக்கப்பட்டுள்ளது. “அகம்” எனும் தூய தமிழ்ச் சொல் கிரந்த எழுத்துடன் “அஹம்” என்று  எழுதப்பட்டுள்ளது!

““முகம்” என்பது “முஹம்” என்றும், கழகம்” என்பது “கழஹம்” என்றும், “காகம்” என்பது “காஹம்” என்றும், “வேகம்” என்பது “வேஹம்” என்றும் மாற அதிக “ஹாலம்” செல்லாது போலும்! 

மரபார்ந்த தமிழில் “பண்டாரநாயக்கா, சேனநாயக்கா, குணவர்த்தனா…” என்று எழுதப்பட்ட பெயர்கள் மூலமொழியில் உள்ளவாறு “பண்டாரநாயக்க, சேனநாயக்க, குணவர்த்தன…”  என்று குறுகிவிட்டன.

வடமொழி வழிவந்த “ராஜா”, “சரஸ்வதி,” “ரட்ணம்” போன்ற பெயர்களை முறையே “இராசா”, “சரசுவதி”, “இரத்தினம்” என்று எழுதுவது (தற்பவ) மரபு. அவை திரும்ப “ராஜா”, “சரஸ்வதி”, “ரட்ணம்” என (தற்சம) வழிக்கு மீண்டுவிட்டன.

அவ்வாறே அட்டன் (Hatton), தம்புள்ளை (Dambulla) கடுகண்ணாவை (Kadugannawa), தம்புத்தேகமை (Tambuttegama)... முதலிய பெயர்கள் முறையே ஹட்டன், டம்புள்ள, கடுகண்ணாவ, தம்புத்தேகம… ஆகியுள்ளன. 

“வாட்டப்பம்…” கண்ணில் பட்டது. பாலப்பம், வெள்ளையப்பத்துடன் “வாட்டப்பம்” என ஒன்று சேர்ந்துவிட்டது என்ற எண்ணத்துடன் நகர்ந்தபொழுது, அது “...வாடகைக்கு திரும்ப டப்படும்” என்று நீண்டது! 

Water pump என்பது பாமரமக்கள் வாயில் “வாட்டப்பம்” என்றே ஒலிக்கும். “வாடகைக்கு விடப்படும்” என்ற தொடர்ச்சியே அது அப்பம் அல்ல நீர் இறைக்கும் இயந்திரம் என்பதை உணர்த்தியது!

“பேன்சிபூக்கடை” தென்பட்டது. அதனை அணுகி, “பேன்சீப்புக்கடை என்று சரிவர எழுத்துக்கூட்டி எழுதலாமே!” என்றேன். “ஐயா, இது Fancy Florists எண்டது உங்களுக்கு விளங்கேல்லையோ?” என்று சீறினார் முதலாளி!

“பல்பொருள் வாணிபம்” என முழங்கும் பெயர்ப்பலகை ஆங்காங்கே தொங்குகிறது. Supercentre தான் அப்படிக் குறிப்பிடுகிறது. ஆனால் பெட்டிக்கடைகளுக்கும் அப்பெயர் வைக்கப்பட்டுள்ளது! 

தங்கி, உண்டு, உறங்கிச், செல்லும் இடமே hotel (விடுதியகம்). தேநீர்க்  கடைக்கு “ஹோட்டல்” எனும் பெயர் அறவே பொருந்தாது. எனினும்  தேநீர்க் கடைகள் தொடர்ந்தும் தம்மை “ஹோட்டல்” என்றே பறைசாற்றி வருகின்றன.

Arjuna Bakery-யினுள் புகுந்து “தம்பி, ஒரு சோடி சீனியப்பம்…” என்று கேட்டேன். “ஐயா, சீனியப்பம் எண்டால் என்ன?” என்று கேட்டான் அந்தப் பையன்! 

“உதுதான்!” என்று சொல்லி, சுட்டிக்காட்டினேன். “இது டீ பன்” (tea bun), ஐயா! ஏன் பேரை மாத்தி, குழப்புறீங்கள்?” என்று முகம் சுழித்தான் பையன். 

“அட, நீங்கள் எல்லோ சீனியப்பத்தை “டீ பன்” எண்டு மாத்திப் போட்டீங்கள்” என்று பொருமினேன். பையன் என்னைப் புறக்கணித்துவிட்டு, அடுத்த வாடிக்கையாளரை வரவேற்றான். 

“ஒரு குழல் பிட்டு!” கட்டித்தரும்படி பக்கத்து உணவகத்தில் கேட்டேன்.

“எத்தினை, ஐயா?” 

“ஒரு குழலில் எத்தனை அவிப்பியளோ, அத்தனை!”

“நாலு.”

“அதைத்தான் ஒரு குழல் பிட்டு எண்டு சொன்னேன்.”

“அதை ஒரு லைன் (line) பிட்டு எண்டுதான் சொல்லுறது, ஐயா!”

ஒரு பலகாரக் கடையினுள் புகுந்தேன்.

“தம்பி, ஒரு கலவைச் சரை தாடா!” 

“கலவைச் சரையோ?”

“உதுதான்ரா!” 

“இது மிக்சர், ஐயா!”

“அதைத்தான் தமிழில் சொன்னேன்!”

“ஏன், மிக்சர் தமிழ் இல்லையோ?”

“வாறனடா, தம்பி!”

இது ஒரு செய்தித்தலைப்பு: “Populationல் சரியும் South India, எகிறும் North, TNக்கு காத்திருக்கும் ஆபத்தை விளக்கும் Jeyaranjan”! பிட்டும் தேங்காய்ப்பூவும் போல் தமிழும் ஆங்கிலமும்! இப்பொழுது பரவிவரும் கொள்ளைநோய் இது! 

“ஐயின்னா ஒரு பொல்லாத விலங்கு.” Hyena! இந்த விலங்கிற்கு பல தமிழ்ப் பெயர்கள் இருக்கின்றன: கடுவாய், குடத்தி, கழுதைப்புலி, வங்கு… அவற்றை அறிந்து பயன்படுத்தாமல், “ஐயின்னா” என்று எழுதுவது பொறுப்பீனம்! 

“பாடசாலை சீருடைகளின் தேவையை முழுமையாக வழங்கிய சீன அரசாங்கம்” எனுந் தலைப்பில் ஒரு செய்தி. தேவையை நிறைவேற்றலாம், வழங்குவது எங்ஙனம்? 

“பாடசாலைக்குத் தேவையான சீருடைகளை முழுமையாக வழங்கிய சீன அரசாங்கம்” என்று குறிப்பிட்டால், எங்கே தமக்குப் புரியாத சங்கதி வாசகர்களுக்குப் புரிந்துவிடுமே என்ற அச்சம் அவர்களைப் பிடித்து ஆட்டுகிறது!

“அமைச்சர் மன்னாருக்குச் சென்றதாகவும், அங்கு கடல் தொழிலாளர்களை அவர் சந்தித்ததாகத் தெரிவிக்கப்பட்டது.” இந்த விதமாக, உம்மைத்தொடரை இடைநடுவில் உதறித்தள்ளும் போக்கு தலைதூக்கியுள்ளது.

“அமைச்சர் மன்னாருக்குச் சென்றதாகவும், அங்கு கடல் தொழிலாளர்களை அவர் சந்தித்ததாகவும் தெரிவிக்கப்பட்டது” என்று சரிவர எழுதும் வழக்கு அருகி வருகிறது.  

“அம்மாவும் அப்பாவும் சந்தைக்குப் போனார்கள்” என்று தமிழில் கொடுக்கப்படும் வசனத்தை எனது மாணவர்கள், Mom and dad went to the market, என்று சரிவர மொழிபெயர்க்கிறார்கள். 

Mom and dad went to the market என்ற அதே வசனத்தை திருப்பி ஆங்கிலத்தில் கொடுத்தால், அதே மாணவர்கள், “அம்மா மற்றும் அப்பா சந்தைக்குப் போனார்கள்” என்று மொழிபெயர்க்கிறார்கள்! 

“அம்மாவும் அப்பாவும்” என்ற உம்மைத்தொடரை விடுத்து, and-ஐ “மற்றும்” என்று பெயர்த்து, “அம்மா மற்றும் அப்பா…” என்றும், “இலங்கையும் இந்தியாவும்” என்பதை “இலங்கை மற்றும் இந்தியா” என்றும்  மொழிபெயர்க்கிறார்கள்!

“கூகிள் மொழிபெயர்ப்பு பொறிமுறை (Google Translate) கூட அம்மாவும் அப்பாவும், இலங்கையும் இந்தியாவும்… என்றெல்லாம் சரிவர மொழிபெயர்க்கிறதே என்று கூறி எனது மாணவர்களை நான் சீண்டுவதுண்டு. 

“அவருக்கும் இவருக்கும்” என்பது தப்பு, “அவரிற்கும் இவரிற்கும்” என்பதே சரி என்ற எண்ணம் மேலோங்கியுள்ளது. “விருந்தினர்களுக்கும் மற்றவர்களுக்கும்” அல்ல, “விருந்தினர்களிற்கும் மற்றவர்களிற்கும்!”  

“தமிழர்களிற்கு ஒற்றையாட்சி தீர்வாகுமா?” என்ற வினாவை எழுப்பி, அதற்கு விடையளிக்கும் ஒரு கட்டுரை கண்ணில் பட்டது. “தமிழருக்கு…” என்றே எழுதலாமே!

“அர்” விகுதியுடன் கூடிய “தமிழர்” என்பதை ஒருசிலர் ஒருமை என்று மட்டும் எண்ணுவதாகத் தெரிகிறது. “அர்” விகுதி ஒருமை, பன்மை இரண்டையும் குறிக்கும். “தமிழர்”, “தமிழரின்”, “தமிழரால்”, “தமிழருக்கு”... என்றே எழுதலாம். 

“இந்நாடு, இந்த நாடு, அம்மாகாணம், அந்த மாகாணம் …” என்பதெல்லாம் சிலருக்கு சரியாகப் படவில்லை. “இவ்நாடு, அவ்மாகாணம்…” என்று தப்பும் தவறுமாக எழுதுவதே அவர்களுக்கு சரியாகப் படுகிறது! 

பெரிது + உந்து = பேருந்து. ஆயினும் பேருந்து நிலையங்களில் “பேரூந்து நிலையம்” என்றே பொறிக்கப்பட்டுள்ளது. தமிழ்ப் பேரகராதியின்படி “ஊந்து” என்பது ஏலக்காய்க் கோது. பேரூந்து என்றால் பெரிய ஏலக்காய்க் கோது! 

“ஆசனம்”, “அக்கிராசன உரை” எனும் சொற்கள் எடுத்தாளப்படுகின்றன. 1970களில் வெளிவந்த இலங்கை அரச  சொற்கோவைகளின்படி இவை முறையே “இருக்கை”, “அரியணை உரை” ஆகும்.

பெரிதும் நாடாளுமன்றத்தில் கையாளப்படும் expenditure எனும் சொல்லை ஊடகங்கள் பலவும் “செலவீனம்” என்று குறிப்பிட்டு வருகின்றன. ஆட்சிமொழித் திணைக்களத்து சொற்கோவையின்படி இது “செலவினம்” ஆகும். 

பல்வேறு செலவுகள் ஒருமிக்க  “செலவினம்” எனப்படும். செலவுக்கும், செலவினத்துக்கும் இடையே உள்ள வேறுபாடு அது. பலவீனம் என்றால் பலம் இல்லை. ஆகவே செலவீனம் என்றால் செலவு இல்லை அல்லவோ?

“நிலைமை”, “நிலைவரம்” “சுயேச்சை”, “பயிற்சி”... என சரிவர எழுத்துக்கூட்டாமல், “நிலமை”, “நிலவரம்”, “சுயேட்சை”, “பயிர்ச்சி” ... என்று வழுபட எழுத்துக்கூட்டப்படுகிறது.   

இலங்கையிலிருந்து (பெரிதும் புலம்பெயர்ந்த மக்களைக் கருத்தில் கொண்டு) ஏற்றுமதி செய்யப்படும் ஒரு பால்மா பேணியின் புறத்தில் இப்படி பொறிக்கப்பட்டுள்ளது:

“திறந்த பின்பு, பால்மாவைக் காற்றுப் புகாத கொள்கலனில் இட்டு மூடி வைக்கவும்.” அப்படி என்றால், அந்தப் பேணியை மேற்கொண்டு படயன்படுத்தக் கூடாதோ?  இது ஒரு தவறான தமிழாக்கம் என்பது புரிந்தது.

அதன் ஆங்கில வரி இப்படி இருக்கிறது: After opening, please keep the tin tightly closed. “பேணியத் திறந்தால், அதை இறுக்கி மூடி வைக்கவும்” என்பதே அதன் பொருள். 

“பருப்பில் நமக்கேன் வெருப்பு?” என்பது ஒரு கட்டுரையின் தலைப்பு! அதற்கு யார் “பொருப்பு” என்பது தெரியவில்லை! இனிமேல் “அரம் செய விரும்பு, ஆருவது சினம்…” என்றெல்லாம் எழுதுவார்கள் போலும்!

இத்தகைய மொழிவதை தமிழ்கூறு நல்லுலகு முழுவதும் இடம்பெற்று வருகிறது. ஒருபுறம் வளங்கொழிக்கும் அதே தமிழ்மொழி, மறுபுறம் புண்பட்டு வருகிறது. 

பிள்ளைகளின் பெயர்களை, வணிகப் பெயர்களை, பெயர்ப் பலகைகளை, விளம்பரங்களை… தாம் விரும்பியவாறு வைத்துக்கொள்ளும் உரிமை எவர்க்கும் உண்டு. 

ஆங்கில, கிரந்த எழுத்துக்களை இடைச்செருகி, மொழியமைதியை மீறுவதற்கும் உரிமையுண்டு. மீறினால், அதை எதிர்கொள்வதற்கு இன்று பாண்டியனும் இல்லை, மதுரை தமிழ்ச் சங்கமும் இல்லை!

ஆதலால் பெற்றோரையும், வணிகரையும் விளித்து வேண்டுகோள் மட்டுமே விடுக்க முடியும்: தமிழை இயன்றளவு சரிவரப் பயன்படுத்துங்கள், அதை தாறுமாறாகப் பயன்படுத்துவதை இயன்றளவு தவிர்த்துக் கொள்ளுங்கள். 

மணி வேலுப்பிள்ளை, 2024-11.01